Unggal balik gawé, Iroh diuk hareupeun eunteung titinggal indungna. Éta unteung kungsi dipaké uyutna.
Tiap ngeunteung, beungeut korodok, jadi leucir ngadaun seureuh. Irung nampelu jadi mancung kawas gunung gedé, biwir ipis, halis ngajepat hideung.
Lain saukur bisa nyulap beungeut. Éta eunteung ogé bisa jadi "provokator".
"Iroh! dengekeun kula!. Kabéh gé sirik ka manéh, pédah manéh geulis, loba lalaki sujud ka manéh. Tuturkeun omongan kula jeung eusi haté manéh!"
Nyéh Iroh seuri. Sumanget hasudna nu ampir peuray ku Rani, ngagugudag deui. Rét ka hiji poto nu gues raceb ku jarum pentul, gejros! jarum pentul kasumba nanceb lebah mata.

Peuting ngagayuh ka subuh. Muadzin réang patémbalan. Galindeng sora Rani nu keur ngaji di kamar sabeulah, kapireng halimpu nakeranan. Brah, eunteung peupeus burakrakan. Beungeut nu korodok, irung nu nampelu jeung biwir nu jeding, cékas kagambar dina tiap beubeulahan eunteung.
"Sia awéwé hasud tur sarakah Iroh! Sia awéwé bejad!" Beubeulahan eunteung pating gorowok patémbalan.