Teuing sabaraha puteran ieu lagu ngelak na ceuli. Ras inget basa ngadat ka manéhna persis keur muter lagu ieu. Waktu meh neunggar wates tol oge persis keur muter lagu ieu. Tapi naha bét teu kapok ku lagu ieu téh? Naha bet pangangguran diputer deui?
 

Bray photo manéhna nu ngan sasiki-sikina dibuka, masih kitu, masih tiis, masih angkuh, masih pikasebeleun neueteup kajauhnakeun.

“Abdimah meni kaimpi-impi sono ka salira téh, naha salira teu sono?”. “Rasa mah teu kedah dikedalkeun, kantun lenyepan ku manah salira, na teu karaos kitu?” Eta kecap-kecapna waktu harita, basa manéhna remen nelepon, ngasms, remen ngaheureuyan mun pareng kuring keur loba karudet.

Nyaah manéhna teh ka kuring, deudueh komo, ngan kupikasebeleun atuh ari polahna, hésé ditebak, hésé diteuleuman haténa, pinter nyimpen rasa jeung kasono.
Pek wae kadinya, anjeun jeung dunya anjeun, da geus apal anjeun nyaah ka kuring, anjeun sok ngimpikeun kuring, sok sanajan anjeun pikasebeleun.