Halimun mimiti nyimbutan kebon pinés, mangsa manéhna nangtung tukangeun nunggu jawaban. Teu nyangka sacongo buuk, ampir sataun manéhna nyimpen rasa rékép pageuh sajeroning dadana.
 

Pa Rian, guru anyar di SPG kuring. Awak dedeg, rupa hadé, tur pinter. Saha awéwéna nu teu kabandang ku manéhna.

Unggal poe atra pamandangan nu matak ngageurih ati. Pa Rian nu kaimpikeun beurang peuting ngumbar kadeudeuh jeung Rida batur sabangku. Dikelas atawa di kantin pada ngébréhkeun kadeudeuh.

Matri na ingetan mangsa Rida meulitkeun lengeunnakana cangkéng pa Rian di sisi basisir, haté asa digeurihan, peurih parat nembus jajantung, kieu rasana bertepuk sebelah tangan.

Halimun beuki kandel méh mindingan dedegna awak pa Rian. Masih atra sora Rida dumareuda, “Nis, haté pa Rian ukur jang Nisa, sataun lain waktu saeutik jang Rida ngahontal haténa, Rida nyerah Nis”
“Pa...” ngan sakitu kecap nu medal tina biwir, halimun gunung maksa kuring jeung manéhna tereb na galurana rasa.