Poe ieu kuring kapeto ngetés ujian prakték pupuh. Barudak kelas 6 geus diuk saregep, ngadéngékeun papagah prak-prakanna waktu ujian. Nomer hiji nepi ka dualas kaitung mulus, sok sanajan kuring kudu nahan piseurieun."Nomer tilulas!" Ceuk kuring. Si Muha ngagidig laju ka hareup. Pédé pisan.

"Lagu naon bu?""Pan manéh nu rék nyanyi!"
"Hoyong ibu naon?"
"Kumaha manéh wéh, sok pupuh naon nu bisa?"
"Nyo'o monyét nya bu?"
"Na aya kitu pupuh nu judulna nyo'o monyét?"
"Eta ning bu, aya warung téa"

"Balakbak atuh éta mah"
"Leres éta bu, nyanyi bu?"
"Der atuh silaing téh!, nu sejen geus keseleun nungguan!" Gap si Muha kana tungtung taplak, ngong nyanyi bari nyo’o tuntung taplak. "Aya waruuuung... Aya waruuuung... Aya waruuuung... Warung naon téh bu?" Si muha teu kebat nyanyina.
"Muha! Geus minggu hareup wéh manéh mah! Apalkeun nyo'o monyétna!!!"
"Alhamdulillah, Ya Alloh!" leungeun si Muha ranggah, neuteup lalangit kelas.